Kwas solny, podobnie do kwasu węglowego, fosforowego, mlekowego, cytrynowego, winowego, octowego, jest bodźcem wywołującym długotrwałe wydzielanie kwaśnego soku żołądkowego. Kwas solny (Hydrochloric acid) stosowany jest w lecznictwie jako 10% roztwór (Acidum hydrochloricum dilutum) w dawce 10—30 kropli na szklankę wody do picia przed posiłkiem i w czasie posiłku. Rozcieńczony kwas należy pić przez szklaną rurkę, ze względu na jego szkodliwe działanie na szkliwo zębów. Kwas solny silnie pobudza wydzielanie kwaśnego soku żołądkowego, wtórnie może zwiększać również wydzielanie przez komórki główne pepsyny, wzmaga poza tym czynność motoryczną żołądka. Kwas solny stosowany jest głównie jako środek wzmagający łaknienie oraz poprawiający trawienie w nieciokwaśnym nieżycie żołądka. Łącznie z kwasem solnym stosowana jest niekiedy pepsyna w dawce 200—500 mg jako składnik mieszanek recepturowych. Betaina (Betaine, Acidol, Acinorm) w postaci łatwo rozpuszczalnego chlorku jest stosowana zamiast kwasu solnego. Przy zetknięciu z wodą hydrolizuje uwalniając kwas solny. Chlorek betainy stosowany jest w postaci tabletek po 500 mg, które rozpuszcza się w szklance wody bezpośrednio przed użyciem. Siła działania jednej tabletki chlorku betainy odpowiada 8 kroplom rozcieńczonego kwasu solnego. Można stosować 2—4 tabletki chlorku betainy na szklankę wody.
